RESERVOIR: Paul Barsch & Tilman Hornig

RESERVOIR:
Paul Barsch & Tilman Hornig, ‘Immer Müde und Scheiss Wetter in New York’, 2018, custom made umbrellas

“‘Immer Müde und Scheiss Wetter in New York’ (always tired and shitty weather in New York) was realized in 2018 in the shadow of working on a new New Scenario project during a joint residency in NYC. During the half year stay in New York we had to share a room (because of the fucking expensive rents) and we started to secretly take pictures of each other while sleeping or being tired. New York can be exhausting; too often too late to bed, too early out, driving too far through half the city, looking for decent food, collecting materials, looking for film spots, meeting people, parties, exhibitions, etc… We were constantly outside on our bikes and exposed to the often shitty weather in NYC. If we wanted to cycle home from the studio early at 5am for example, it often rained cats and dogs. We didn’t experience that NYC never sleeps; rolled up sidewalks at night for the most part.
Apart from this rather personal backstory, umbrellas are very beautiful sculptural mass objects, which are omnipresent like sleep, but little noticed for their function and form.
You only realize that you need it the moment you miss it.”Paul Barsch and Tilman Hornig have been working in collaborative art and exhibition projects in addition to their solo art practices since 2013. They are founders of NEW SCENARIO, a curatorial project and digital platform for artistic and experimental non-white-cube exhibition formats and the conceptual music and free jazz project DRONE OPERATØR. Their collaborative artistic works and work series have been shown in numerous international exhibitions.Paul Barsch & Tilman Hornig, ‘Immer Müde und Scheiss Wetter in New York’, is an appendix to the RESERVOIR exhibition

Saturdays 14:00—18:00

EN

From September 2020 onwards 019 sheds its roof. Relentless rain(1) floods the building. What was once an exhibition space, becomes a knee-high morass; the floor submerged and overgrown. The former welding factory, turned artist-run space will now double as a public wetland and water treatment plant.
Hydrophytes, rain, artworks, visitors and installations become submerged in the damp atmosphere and form moist alliances.

019 grows into an ecosystem, in which the different organisms and the environment are one functioning structure in a constant flux.
019 becomes a plant.

The swamp works – to welcome visitors, to educate on botany, to purify water from the canal. It collects aquatic rituals and creates new ones.

As a humid public park, it is a place that functions both as an unlikely(2) intervention in the urbanized, hardened surroundings, and, at the same time, as an extension of the canal next to it. Its borders are fluid. It blurs what is in- and outside. What’s artificial and natural, exotic and native, become superfluous distinctions.
In the end, it pours down on everything and everyone.

A guide leads visitors along black alders, installations, fountains, gargoyles, pumps, sculptures, sedge, videoworks, sweet rush…

An umbrella is strongly recommended. Rent or buy one at the entrance to keep yourself dry and support the project.

Fishing is only allowed with a permit.

1
A complex system negotiating between meteorology and mechanics, clouds, pumps and vaporizers will drive a constant downpour.

2
Although the creation of a park in an urbanized surrounding is a proven method to increase the real estate prices in an area.

NL

Vanaf september 2020 opent 019 zijn dak. Onophoudelijke regen.(1) Het het gebouw overstroomt. Wat ooit een tentoonstellingsruimte was, wordt een moeras tot op kniehoogte, met een ondergedompelde en overwoekerde vloer. De voormalige lasfabriek, die een artist-run ruimte werd, zal nu functioneren als een openbaar moerasland en waterzuiveringsstation.

Waterplanten, regen, kunstwerken, bezoekers en installaties worden ondergedompeld in de wakke atmosfeer en vormen drassige allianties.

019 groeit uit tot een ecosysteem, waarin de verschillende organismen en de omgeving een functionerende structuur worden in constante flux.

019 becomes a plant.

Het moeras werkt – om bezoekers te verwelkomen, om botanische informatie te verschaffen, om kanaalwater te zuiveren. Het verzamelt en stockeert aquatische rituelen en creëert nieuwe.

Als een zompig publiek park, is het een plaats die tegelijk functioneert als een onwaarschijnlijke(2) interventie in de verstedelijkte, verharde omgeving en, tegelijkertijd, als een natuurlijke verlenging van het kanaal ernaast. De grenzen zijn fluïde. Het vervaagt wat als binnen en als buiten geldt. Wat artificieel is of natuurlijk, exotisch of inheems, worden overbodige verschillen.

Uiteindelijk giet het, op alles en iedereen.

Een gids leidt de bezoekers langs zwarte elzen, installaties, fonteinen, spuwers, pompen, sculpturen, zegge, videowerken, kalmoes…  Een paraplu wordt sterk aangeraden. Huur of koop een exemplaar ter plaatse om droog te blijven en het project te steunen. Vissen is enkel toegelaten met een permis.

1
Een complex systeem dat inspeelt op meteorologie en mechaniek, wolken, pompen en verstuivers zorgt voor een continue neerslag.

2
Hoewel de aanleg van een park in een verstedelijkte omgeving een beproefde methode is om de vastgoedprijzen in dat gebied de hoogte in te jagen.

Reservoir is a project by:
Arnout De Cleene, Bert De Backer, Bieke Criel, Julian Braakman, Louis Desmet, Lyra Oey, Michiel De Cleene, Naomi Greenstein, Olivier Goethals, Stephanie Kiwitt, Tim Bryon, Tomas Lootens & Valentijn Goethals

Poster update by: Eugènia López Duran

Reservoir is made possible by the support of:
The Flemish Government & The City of Ghent,
S.M.A.K., Yaku, G.U.M., Argex, Advance Greenshop, Vandewalle Glas & ABB Vynckier