AN VAN DIENDEREN & DIDIER VOLCKAERT – Tu ne Verras Pas Verapaz

Filmscreening: Tu Ne Verras Pas Verapaz
Didier Volckaert and An van Dienderen | 2002 | 54 mins.

Thursday 10 July, 2025 from 20:15 at 019.
Introductory talk with filmmaker An van Dienderen and historian Tina De Gendt at 20:30.
The film starts at 21:00.
—
Donderdag 10 juli, 2025, om 20:15 aan 019.
Inleidend gesprek met filmmaker An van Dienderen en historica Tina De Gendt om 20:30.
De film start om 21:00.

(lees onderaan verder in het NL)

There is an old song from Ghent, ‘Wie goat er mee noar Verapas?’ (Who goes along to Verapaz?), that was popular at the beginning of the last century. It refers to an unfamiliar piece of Belgium’s history: the former Belgian colony in Guatemala, Santo Tomas de Castilla. When Leopold I bought a piece of Guatemala in 1843, his goal was not to exploit valuable resources as was done in Congo, but to reduce crime level in Belgium. To achieve this, he inspired rich stock holders to start up the ‘Company of Colonisation’. Propaganda was vital: the Company handed out exotic engravings, fake letters supposedly written by Belgian migrants praising Santo Tomas as a land of plenty and representing Guatemala as a promised land. In this way they managed to deport the unemployed, losers and adventurers – rejects of nineteenth century society.

An van Dienderen and Didier Volckaert use this song as their starting point and look for the great-great-grandchildren of Belgian descendants in Guatemala. They bump into Belgian lions, originally shipped into Santo Tomas in 1843, Belgian descendants, some who do not quite know where Belgium is, others who claim to have brought Guatemala many economic advantages. The filmmakers participate and share this popular song with these Belgians. As a sort of poetic road movie, leading the audience from ‘de Muide’, Ghent to Santo Tomas, Guatemala, the film aims to offer a personal exploration of the urge for the green grass over the hill, the ‘eldorado’. It hints at abstract concepts such as cultural identity, nationalism, memory, paradise lost, Diaspora narratives, and nostalgia.

—

Er bestaat een oud liedje uit Gent, ‘Wie goat er mee noar Verapas?’, dat populair was aan het begin van de vorige eeuw. Het verwijst naar een weinig bekend stukje Belgische geschiedenis: de voormalige Belgische kolonie in Guatemala, Santo Tomás de Castilla. Toen Leopold I in 1843 een stuk land in Guatemala kocht, was zijn doel niet om, zoals later in Congo, grondstoffen te exploiteren, maar om de criminaliteit in België terug te dringen. Om dat te bereiken, inspireerde hij rijke aandeelhouders om de ‘Compagnie voor Kolonisatie’ op te richten.

Propaganda speelde een cruciale rol: de Compagnie verspreidde exotische gravures en vervalste brieven, zogenaamd geschreven door Belgische migranten die Santo Tomás prezen als een land van overvloed en Guatemala voorstelden als een beloofd land. Op die manier slaagden ze erin om werklozen, avonturiers en maatschappelijke buitenstaanders—de verschoppelingen van de 19e eeuw—te deporteren.

An van Dienderen en Didier Volckaert nemen dit lied als vertrekpunt en gaan op zoek naar de achter-achterkleinkinderen van Belgische afstammelingen in Guatemala. Ze stuiten op Belgische leeuwen—oorspronkelijk verscheept naar Santo Tomás in 1843—en op Belgische nazaten, van wie sommigen nauwelijks weten waar België ligt, terwijl anderen beweren dat ze Guatemala economische voordelen hebben gebracht.

De filmmakers zingen samen met deze Belgen het oude lied. De film is als een poëtische roadmovie die de kijker meeneemt van ‘de Muide’ in Gent naar Santo Tomás in Guatemala. Het biedt een persoonlijke verkenning van het verlangen naar het groenere gras aan de overkant, het ‘El Dorado’. Daarbij raakt de film aan abstracte concepten als culturele identiteit, nationalisme, geheugen, het verloren paradijs, diasporaverhalen en nostalgie.

Met dank aan het Agentschap Wegen & Verkeer