Ebecho Muslimova – FATEBE SUNSET STORAGE

Ebecho Muslimova (°1984, Dagestan) is bekend om haar schilderijen en tekeningen van Fatebe, een personage dat fungeert als haar gedurfde, schaamteloze en permanent naakte alter-ego. Fatebe verschijnt in komische, overdreven poses en tart de fysieke en artistieke grenzen.

Voor Billboard Series presenteert Muslimova FATEBE SUNSET STORAGE, een site-specifiek werk waarin Fatebe uit het billboard barst, haar handen stevig om de lijst geklemd. Fatebe zit voorovergebogen op haar kniën, haar vagina wijd opengetrokken door eigen hand en voet. Door deze opening onthult Muslimova wat zich binnen het 019-gebouw bevindt: een opslagruimte volgestapeld met materialen, ladders en opgevouwen tafels, weergegeven in een trompe-l’œil-effect. Het werk fungeert als een momentopname van 019, een organisatie die voortdurend evolueert en haar eigen ruimte heruitvindt; net als Fatebe’s lichaam is 019 flexibel en veranderlijk, altijd in beweging en zich aanpassend aan nieuwe contexten en ideeën.

Ondanks de potentiële seksuele connotatie van Fatebe’s pose – zoals in veel van Muslimova’s schilderijen – is de situatie speels, en kijkt Fatebe met een typische, vrolijke grijns over haar schouder. De extreme flexibiliteit van haar onophoudelijk naakte lichaam raakt los van erotiek; in plaats daarvan creëert Muslimova een feministisch personage dat zichzelf omarmt in de absurditeit van naaktheid. Fatebe voert haar performance op voor verbijsterde voorbijgangers maar bovenal – en dat is het allerbelangrijkst – voor zichzelf.

Muslimova neemt de naaktheid terug uit de handen van de mannelijke blik, en gebruikt het als een humoristische kracht. Met FATEBE SUNSET STORAGE bereikt ze dan ook een nieuw hoogtepunt: een luchtige maar krachtige herinterpretatie van vrouwelijke naaktheid in de publieke ruimte, die ook ok worden gezien kan worden als een metafoor voor een geboorte en symbool wordt voor een soort moederlijke kracht. Door de vagina als middelpunt van de billboard-transparantie te gebruiken, onthult Muslimova niet alleen het interieur van het gebouw, maar brengt ze het als het ware naar buiten de straat op. Ze herinnert ons aan de levenskracht ervan, aan de betekenis als grens tussen twee werelden.